زندگی را …

کفش هایم را می پوشم و زندگی را قدم می زنم، من زنده ام و زندگی ارزش قدم زدن دارد.زندگی آن معجزه ای است که به آن دعوت شدم.قله ای نیست که بر فراز آن پرچمم را به اهتزاز در بیاورم، مسیری است،یک مسیر باشکوه، در این مسیر بهتر است بدانم که ناملایمت ها و چالش هایی دارد دردآور در کنار همه آن لحظات خوشی که لبخندی ملیح گوشه لبم جای می گیرد، در این مسیر باید بدانم که گریه هایی از سر تلخی ممکن است سر دهم که گوش فلک را کر کند و یا خنده هایی از ته دل که درآسمان وجودم طنینش روحم را جلا دهد، آری همه چیز هست. اگر کفش مناسب پایم رو پوشیده باشم کمتر دچار می شوم، البته به نظرم دچار باید بود، دچار یعنی عاشق،عاشق زندگی،عاشق تک تک لحظه هایش،اینجاست که به قول سهراب کرکس چه کم از قناری دارد،این نگاه ماست که به پدیده ها معنا می دهد، زندگی زیباست،زندگی را زیبا زندگی کنیم.