کوله بار
کوله بارت و بردار و بند کفش هایت رو محکم ببند،اره رفیق باید بری سفر،سفر شگفت انگیز سرنوشت،سرنوشتی که فقط و فقط یکبار فرصت ساختنش رو داری، به دنبال سرنوشت خودت برو گام هایت رو جوری بردار که لرزه به تن زمین بیاد. راه رفتنی که از روی راه رفتن بقیه گام برداشتن جایی ندارد، خودت رو زندگی کن، خود اصیل و واقعیت رو .اینجاست که باید با خودت به صلح و آرامش برسی، آرامشی از جنس پرواز قاصدک ها ،رها و آزاد، تو این سفر دست اندازهایی رو ممکن ببینی که مسیر رو کندتر کنن ،ولی رفیق من اونها اومدن گویی عیار تو رو بستجن تو پرچم دار اصالتت باش این موهبتی است که خدا فقط و فقط به تو داده که باهاش میتونی دنیات رو زیر رو کنی که اگه نبودی دنیا یک جای خالی کم داشت مسیر هست و زیبایی ها و زشتی هاش آن هنگام چشمانت رو به اطراف بچرخون زیبایی ها رو ببین و نفسی تازه کن و ادامه بده همسفری امد هم قدم شد همراه شو این سفر توست گاهی باید تنها رفت گاهی همراه همه چیز نکوست…
دیدگاهتان را بنویسید